Ako si Perla, pito ka tuig ang panu-igon. Nag tungha na ko sa grade one. Ganahan kaayo ko nga magduwa kauban ang akoang higala nga si Dongkoy.

Gusto ko magdula sa ulan kauban ni Dongkoy apan niingon si mama nga dili ko niya padula-on sa ulan kay hilantan kuno unya ko ug sip-onon. Mao nga magpuyo nalang ko sa amoang balay ug masuya nga magtan aw ni Dongkoy.

Gusto ko mo kat-kat punu-an sa bayabas kauban ni Dongkoy apan niingon si mama nga dili ko pa kat-katon kay mahulog kuno unya ko ug ma pi-ang.

Gusto ko mokaon ug chichiriya inigka recess pero niingon si mama nga pan ug biscuit lang ang akoang kaonon kay mapasmo kuno ko kung mokaon ko ug chichiriya.

Gusto ko magdula ug bulan-bulan inigka gabi-e kauban akoang mga higala apan niingon si mama nga hapon ra kuno ko kutob magdula kay magbansay mi ug basa inigka gabi-e.

Gusto ko motan-aw sa akoang paboritong salida sa TV inigka sabado sa gabi-e. Apan niingon si mama nga alas otso lang kuno kutob ko mag tan-aw kay dili maayo nga magdugay ko ug katulog.

Hay…kakapoy baya ni mama paminawon. Daghan kaayo siyang dili pwede nga ipabuhat sa akoa. Apan si Dongkoy kay tanan iyahang buhaton basta makahatag ug kalipay sa iyaha. Dili siya maminaw sa isulti sa iyahang mama.

Usa ka adlaw ana, paghuman sa amoang klase gi awhag ako ni Dongkoy nga mangat-kat kami sa puno-an sa bayabas sa likod sa amoang eskwelahan. Apan nagduha-duha ako kay nahinumduman ko ang sulti ni mama nga: Dili ka mosaka sa bayabas ug sa mga tag-as nga puno-an nga kahoy.

“Sige na Perla, sus daghan baya kaayong hinog nga bunga ang bayabas. Ayaw kahadlok kay wala man lain nga makakakita unya dili man pod ko mosombong sa imuhang mama.” Mao kini ang mga pulong ni Dongkoy. Nisugot ko, wala bitaw ang akoang mama.

Pag-abot namo sa likod sa eskwelahan kay nakita ko ang usa ka puno-an sa bayabas nga puno sa hinog nga bunga. Nagpanghinam ako sa pagsaka kay lami na kaayo ika-on sa hinog nga bayabas.

Si Dongkoy ang nag-una sa pag kat-kat, gipas-pasan ni Dongkoy sa pagsaka…apan kalit lang nga nadakin-as si Dongkoy ug nideretso kini pagkahulog sa yuta.

Nihilak si Dongkoy ug ni syagit pag pangayo ug tabang. Ako ang gidali ug du-ol si Dongkoy. Ni-duol pod ang mga estudyante ka namo nga nakakita. Gidala namo si Dongkoy sa klinika. Ni ingon ang nars nga na pi-ang si Dongkoy. Nagu-ol ako sa nahitabo sa ako ang higala.

Ni-adtong gabhi-ona, gi-li-li ko sa kusina ang ako ang mama. Nanghugas kini ug mga plato. Nilingi siya kanako. “Perla, nganong nagmata ka pa man? Katulog na kay gabi-e na kaayo.” Sulti ni mama kanako.

Ni-duol ko sa ako ang mama ug kalit nga nigakos. “Salamat sa imuhang mga pulong mama…”

Niduko si mama ug nipahiyom nga nitan-aw sa ako ang mga mata. “Ang akoang mga pulong ka nimo kay alang lang pod kini sa imuhang kaayuhan.” Insakto di ay ang mga pulong ni mama…

KATAPUSAN